تذکرةالاولیا کتابی است عرفانی که در شرح احوال بزرگان اولیاء و مشایخ صوفیه توسط شیخ فریدالدین عطار نیشابوری به فارسی نوشته شده است. مرحوم علامه محمد قزوینی در مورد تذکرة الاولیاء نوشته: «این کتاب اهمیتی بسیار عظیم و تأثیری بسیار قوی دارد. بلکه می توان گفت که در این باب عدیم النظیر است... در انشای این کتاب، دو صفت نیک ظاهر است: یکی سادگی و یکی شیرینی و در این دو صفت به کمال و بالاترین درجه است و در زبان فارسی کتابی جامع این دو صفت بدین درجه سراغ ندارم.» این کتاب مستطاب از چند وجه دارای اهمیت بسیار است. از جمله دربرداشتن اطلاعات مختصر و مفید درباره احوال تقریباً یکصد تن از بزرگان مشایخ ایران و اسلام و اشتمال بر اقوال آنان که تا پیش از تألیف تذکرةالاولیاء در کمتر کتابی یافت میشدهاند و پس از تألیف هم منبع غالب کتبی قرار گرفته است که درباره مشایخ و عرفا فراهم آمدهاند. یک وجه دیگر اهمیت کتاب اشتمال آن بر فواید لغوی و زبانی است و از این حیث یکی از منابع مهم و بزرگ زبان فارسی به شمار میرود. کتاب پس از دیباچه با ذکر احوال امام جعفر صادق(ع) و اویس قرنی آغاز میشود ولی طولانیترین تراجم احوال از آن رابعه، ابراهیم ادهم، ذوالنون مصری، بایزید بسطامی، سهل بن عبدالله التستری، سری سقطی و یحیی بن معاذ رازی هستند. ترتیب قرار گرفتن ترجمهها بر حسب تاریخی نیست یا حداقل میتوان گفت که همواره چنین نیست.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .