شناخت مولفه های هویت ایرانی و چگونگی ظهور و استمرار آن در متون تاریخی و ادبی اعصار مختلف، به بازنمایی و تجدید حیات هویت ملی در جامعۀ امروز و یکپارچگی و وحدت قومی و ملیتی کمک خواهد کرد. عصر ایلخانی یکی از دوره های طلایی بازنمایی هویت ایرانی و تداوم اندیشۀ ایران شهری است. ایرانیان که فاجعۀ یورش مغولان را پشت سر گذاشته بودند، تلاش کردند تا بر ویرانه های بازمانده از سرزمین ایران، شالوده های هویت ایرانی را از نو بسازند و نشان دهند که ایرانیان پس از هر شکستی، با نیرویی مضاعف، بازسازی فرهنگ و هویت خود را از سر می گیرند، تمدن و هویت ایرانی با وجود هر تهاجمی همچنان پایدار میماند و دوباره شکوفا می گردد. این موضوع در آثار ادبی این دوره، بهویژه شاهنامه های تاریخی انعکاس یافته است. بررسی منظومه های تاریخی برجستۀ دورۀ ایلخانی نشان می دهد که شاعران این آثار به جلوه های گوناگون هویت ایرانی و اندیشۀ سیاسی ایرانشهری توجه ویژهای داشته و در راستای تثبیت و استمرار مولفه های آن گام برداشته اند. این شواهد متنی معتبر و موثق سند محکمی است در اثبات این مدّعا که در عصر ایلخانی، سازه های هویت ایرانی در همۀ ابعاد آن بازنمایی شده و ایران زمین سرزمینی شناخته شده با مرزهای جغرافیایی معین بوده است.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .