تام پِین نخستین انقلابی بینالمللی بود. در ربع آخر قرن هجدهم، ابتدا در امریکا و سرانجام در بریتانیا و فرانسه، به رد حکومت های شاهان و اشراف پرداخت و برای جایگزین کردنشان با نهادهای دموکراسیِ نمایندۀ عامه به نبرد برخاست. او که در اصل صنعتگر بود دموکراتی نمونه به شمار می آمد، بیزار از شیادی و فساد و نابرابری های غیرطبیعی که با نظام امتیازهای موروثی ترویج می شد، و به سائقۀ این ایمان قلبی پیش می رفت که مردان و زنانِ معمولی قادرند بر خویشتن بهگونه ای حکومت کنند که حافظ آزادی و امنیت برای همه باشد. او متفکری سیاسی با افکار دست اول نبود، اما تحلیلش از جامعۀ معاصر بُرّایی داشت و تجویزهایش برای نظام جدید اغلب به راستی پرشور و الهام بخش بود. پِین فقط نظریه پرداز سیاسی نبود. توانایی او تبدیل نوشته هایش به سلاح هایی عملی برای تغییرهای بنیادینِ اجتماعی و سیاسی بود. کتاب «تام پِین» کوشیده است رابطۀ منسجمِ اصول نظری او و مهارت سخن پردازانهای را نشان دهد که برای رساندن این اصول به مخاطبانش به کار می بست.