می خواهد روایت داستانی را که در سر دارد به دست نور بسپارد یا با کلمات تعریفش کند؟ جزئیات تاریخی، صحت باستانشناسی، اینها همه مسائل ثانویه اند و برای خلق زیبایی کفایت نمی کنند. حتی گاهی از مسیر اصلی منحرفش می کنند. این همان چیزی ست که زولا و سایر نویسنده های مکتب جدید، به خاطر علاقه ی بیش از حد مستند سازی و اهمیت دادن به واقعیت صِرف از آن غافل شده اند. فلوبر می داند با چه پیوند های صمیمانه ای زیبایی را با واقعیت گره بزند. در حالتی بین نشستن و دراز کشیدن، پاهایش را روی هم انداخته و در خیال خود، از لابه لای پرده ی تور، درخشش ایده ی مطلوب را به چشم می بیند.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .