درست از همان روزی که در حدیث قدسی خوانده ایم که: موسی، کلیم الله (ع ) روزی از خدا پرسید: ای خدا جان! درد و مرض از کجاست؟ خدا فرمود: از من. باز موسای مشت زن پرسید: شفا و دوا از کجاست؟ باز خدا فرمود: آن هم از من. برای بار سوم حضرت « سرخ شبان باهودار » پرسید: پس بندگان تو برای چه به پزشک مراجعه می کنند؟ باری تعالی فرمود: دلشان را خوش می کنند. (= یطیب انفسهم) و از آن روز معالجه کننده « طبیب » خوانده شد؛ یعنی مایه دلخوشی.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .