اگه ناراضی سیاسی نمی خوای، دو طرف مسئله رو به مردم نگو که نگران بشن، فقط یکیش رو بگو. از اون هم بهتر، هیچی بهشون نگو. بذار یادشون بره که چیزی مثل جنگ وجود داره. اگه حکومت بی کفایته، اگه کله گنده هاش همه چی رو بالا کشیدن و مالیات هاش نامعقوله، همون بهتر که این جوری باشه تا این که مردم نگران این چیزها باشن. آرامش، مانتگ. برای مردم مسابقه برگزار کن، مسابقهای که توش برنده بشن… کله شون رو از اطلاعات به دردنخور پر کن. اونقدر «واقعیت» تو کله شون بچپون که احساس کنن تا خرخره پر شده ان و «عقل کل» هستن. در فارنهایت 451 حکومت از جنس «برادر بزرگ» اورول در رمان 1984 نیست. در این کتاب روش حکومت موذیانه تر است، چون مردمی که از برنامه های سرگرم کننده و اطلاعات ناقص تکراری راضی هستند از آن استقبال می کنند.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .