در سال 1833، یک سال پیش از نگارش باباگوریو، تئوفیل گوتیه از این و آن میپرسید: آیا شما بالزاکیاید؟ این سؤال همین امروز هم پرسیدنی است و می تواند به نوعی ملاک تشخص تجـربه ی فرد باشد. شهرت و عظمت یک نویسنده در این نیست که در حافظه ی ما به زندگی ادامه بدهد که چندان از خطـر فراموشی دور نیست، در این است که اثرش درون ما را چنـان اشغـال کرده باشـد که انگار امیدوار باشیـم ذهن مـا را درباره ی خودمان روشن کند، کلیـد معمای زندگی مان باشـد، تا ژرفـای ناشناختـه ی روانمان نفـوذ کند و بخش های گنگ و تاریک مان را بیرون بکشد و به روشنایی بیاورد. باباگوریو چنین کتابی است، و این که گاهی گفته می شود چکیدهی بالزاک است گزافه نیست. بعید است کسی پس از خواندنش بالزاکی نشود.
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .