تسلسل موقعیت های مضحك و دیالوگ های خندهآور، كه نویسنده به وفور از آنها بهره برده است، خواننده را به یاد گوگول و «خنده در میان اشكهای نامرئی» او می اندازد. و این، نه تنها بهخاطر آن است كه مثلاً جنجال منازعه خانوادگی بر سر یك «صدای مشكوك»، شباهتی به خصومت جاودانه میان ایوان ایوانویچ و ایوان نیكیفورویچ دارد، بلكه در این رمان عوامل بسیار دیگری یادآور این جمله پایان داستان گوگول است كه: «آقایان، زندگی در این دنیا چه ملالانگیز است!». (از مقدمۀ نویسندۀ روس، میخائیل گورگانتسف. بر ترجمۀ روسی) وجود چنین رمانی در ادبیات ایران، به حد اعلی كمیك و مبتكرانه، مملو از شخصیت های به یادماندنی در كشاكش زد و خوردهای مضحك ممكن است خوانندۀ غربی را، كه عادت كرده با شنیدن نام ایران به یاد صحنه های جدی بیفتد، دچار شگفتی كند. حال آنكه در خود ایران این رمان شاید شناخته ترین و محبوب ترین داستانی باشد كه پس از جنگ جهانیِ دوم در این كشور نوشته شده است. (از مقدمۀ ایرانشناس، پروفسور دیك دیویس، در ترجمۀ انگلیسی)
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .